Hoewel steeds meer Nederlanders voelen dat polarisatie toeneemt, blijkt uit onderzoek dat we in Nederland nog heel erg goed in staat zijn om het wij-zij denken te beheersen.

De affectieve polarisatie neemt dus toe. Maar er is geen sprake van feitelijke polarisatie. Jeugdprofessionals ervaren veel verticale polarisatie: jongeren wantrouwen de (lokale) overheid en zijn daarin uitgesproken. De coronaperiode heeft dit versterkt, maar er spelen meer factoren een rol, zoals toenemende armoede, de wooncrisis, klimaatcrisis en toeslagenaffaire.

Professionals geven aan dat ze hierdoor bij jongeren frustratie, wanhoop, somberheid en gebrek aan toekomstperspectief zien. Ook merken ze dat jongeren zich niet gehoord voelen.

Wat we hebben gemerkt in ons eigen onderzoek is dat er soms misverstanden bestaan over wat polarisatie nu eigenlijk is.

Van mening verschillen en daarover praten wordt als steeds moeilijker ervaren, mede door de zogenaamde cancel cultuur en de vaak harde oordelen op social media.

Dit hoeft nog niet direct polarisatie te zijn, maar kan uiteindelijk wel tot polarisatie leiden. Het is dus zaak om hier alert op te zijn en met elkaar in gesprek te blijven.